Oorsprong en geschiedenis van aluminium
Vroege referenties en nomenclatuur
Aluin, een verbinding die al sinds de Middeleeuwen bekend is, is de vroegste vermelding van wat later aluminium zou worden genoemd. De term “alumine” werd geïntroduceerd door de Franse scheikundige Louis-Bernard Guyton de Morveau in 1761 om het alkalimetaal aluin aan te duiden. Sir Humphry Davy was een belangrijke chemische Engelsman. Hij noemde het eerst “alumium” in 1808 en in 1812 werd dit door hem hernoemd naar “aluminium”.
De ontdekking en isolatie van het metaal
Hoewel aluin een vroege component was, werd zuiver aluminiummetaal pas later geïsoleerd. Friedrich Wohler publiceerde het artikel in 1827. Dit was nadat hij met succes het element had gemaakt met behulp van kalium en droog aluminiumchloride. Dit was een voortzetting van de eerdere, onsuccesvolle experimenten van Hans Christian Orsted en Sir Humphry Davy.
Standaardisatie van de naam
De naam “aluminium” werd voorgesteld door Davy in zijn publicatie van 1812 en was in overeenstemming met zijn andere elementnamen zoals natrium en magnesium die eindigen op “-ium”. Andere wetenschappers pasten echter de alternatieve spelling “aluminium” toe op deze regel. In 1828 kwam het woord “aluminium” terecht in het Amerikaanse woordenboek van Noah Webster. De vraag welke naam te gebruiken werd bediscussieerd totdat de IUPAC (International Union of Pure and Applied Chemistry) in 1990 besloot om “aluminium” te standaardiseren. De American Chemical Society (ACS) voegde echter het element ‘aluminium’ toe in 1925.
Wat is het verschil tussen aluminium en aluminium?
Geografische variaties in spelling
Het belangrijkste verschil tussen “aluminium” en “aluminium” ligt in hun geografisch gebruik. In Noord-Amerika wordt de voorkeur gegeven aan “aluminium”, terwijl “aluminium” wordt gebruikt in Brits Engels en andere regio’s buiten Noord-Amerika. Dit onderscheid benadrukt een regionale voorkeur in de Engelse taal.
Historische context van naamgeving
Het element werd aanvankelijk “alumium” genoemd door Sir Humphry Davy en later veranderd in “aluminium”. Het waren echter Britse wetenschappers die het in “aluminium” veranderden om het in lijn te brengen met andere elementen zoals natrium en magnesium die Davy had genoemd. Dit leidde tot een verschil in de geaccepteerde nomenclatuur in verschillende regio’s.
Goedkeuring door wetenschappelijke gemeenschappen
In 1925 nam de American Chemical Society officieel “aluminium” aan. Omgekeerd keurde de International Union of Pure and Applied Chemistry (IUPAC) in 1990 “aluminium” goed als de internationale standaard. Dit weerspiegelt verschillende institutionele voorkeuren die de regionale verschillen in de spelling van de term verder hebben versterkt.
Taalkundige consistentie
De spelling “aluminium” is consistenter met de meeste andere namen van elementen die eindigen op “-isme”, zoals helium, lithium en magnesium. Deze consistentie heeft de voorkeur in wetenschappelijke teksten en publicaties, zelfs in regio’s waar “aluminium” algemeen gebruikt wordt.
Welke term moet ik gebruiken: Aluminium of Aluminium?
De vraag of je “aluminium” of “aluminium” moet gebruiken hangt grotendeels af van je locatie. In Noord-Amerika is “aluminium” de standaardterm, die het gebruik weerspiegelt dat is vastgesteld door de American Chemical Society (ACS). In veel andere Engelstalige landen, zoals het Verenigd Koninkrijk, wordt de voorkeur gegeven aan “aluminium”. Dit is volgens de regels van de International Union of Pure and Applied Chemistry (IUPAC).
Spelling en wetenschappelijke normen
Hoewel zowel “aluminium” als “aluminium” erkend en correct zijn, neemt de IUPAC beide spellingen op in haar periodiek systeem, om hun onderlinge verwisselbaarheid te benadrukken. De keuze tussen deze schrijfwijzen kan echter een weerspiegeling zijn van het aanhangen van Amerikaanse of Britse Engelse conventies.
Culturele en taalkundige voorkeuren
Uiteindelijk kan de keuze tussen “aluminium” en “aluminium” neerkomen op persoonlijke of regionale taalkundige voorkeuren. Deze flexibiliteit in de nomenclatuur maakt variaties mogelijk op basis van wat meer toepasselijk of vertrouwd klinkt voor de gebruiker, een vrijheid die historische wortels heeft in de naamgeving van het element.
Conclusie
Het verhaal van de evolutie van aluminium weerspiegelt de ingewikkelde dans tussen wetenschappelijke ontdekking en taalkundige traditie. Of je nu de voorkeur geeft aan “aluminium” of “aluminium”, het verhaal achter dit lichtgewicht metaal is net zo gelaagd als zijn toepassingen in technologie en industrie.