Προέλευση και ιστορία του αλουμινίου και του αλουμινίου
Πρώιμες αναφορές και ονοματολογία
Το αλουμίνιο, μια ένωση γνωστή από τον Μεσαίωνα, είναι η πρώτη αναφορά σε αυτό που αργότερα θα ονομαζόταν αλουμίνιο. Ο όρος “αλουμίνη” εισήχθη από τον Γάλλο χημικό Louis-Bernard Guyton de Morveau το 1761 για να δηλώσει το αλκαλικό μέταλλο της στυπτηρίας. Ο Sir Humphry Davy ήταν ένας σημαντικός Άγγλος χημικός. Το ονόμασε αρχικά “alumium” το 1808. και το 1812 αυτό μετονομάστηκε από τον ίδιο σε “αλουμίνιο”.
Η ανακάλυψη και η απομόνωση του μετάλλου
Ενώ η στυπτηρία ήταν ένα πρώιμο συστατικό, το καθαρό μέταλλο αλουμινίου δεν απομονώθηκε παρά μόνο αργότερα. Ο Friedrich Wohler δημοσίευσε την εργασία το 1827. Αυτό συνέβη αφού παρασκεύασε με επιτυχία το στοιχείο χρησιμοποιώντας κάλιο και ξηρό χλωριούχο αργίλιο. Αυτό ήταν η συνέχεια των προηγούμενων, ανεπιτυχών, πειραμάτων του Hans Christian Orsted και του Sir Humphry Davy.
Τυποποίηση του ονόματος
Η ονομασία “αλουμίνιο” προτάθηκε από τον Davy στη δημοσίευσή του το 1812 και ήταν σε συμφωνία με τις ονομασίες άλλων στοιχείων όπως το νάτριο και το μαγνήσιο που τελειώνουν σε “-ium”. Ωστόσο, η εναλλακτική ορθογραφία “αλουμίνιο” εφαρμόστηκε στον κανόνα αυτό από άλλους επιστήμονες. Το 1828, η λέξη “αλουμίνιο” μπήκε στο αμερικανικό λεξικό που συνέταξε ο Νόα Γουέμπστερ. Το ερώτημα για το ποια ονομασία να χρησιμοποιηθεί συζητήθηκε μέχρι που η IUPAC (Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας) έλαβε απόφαση το 1990 να τυποποιήσει το “αλουμίνιο”. Ωστόσο, η Αμερικανική Χημική Εταιρεία (ACS) πρόσθεσε το στοιχείο “αλουμίνιο” το 1925.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ αλουμινίου και αλουμινίου;
Γεωγραφικές παραλλαγές στην ορθογραφία
Η κύρια διαφορά μεταξύ των όρων “αλουμίνιο” και “aluminium” έγκειται στη γεωγραφική τους χρήση. Στη Βόρεια Αμερική, το “aluminum” είναι η προτιμώμενη ορθογραφία, ενώ το “aluminium” χρησιμοποιείται στα βρετανικά αγγλικά και σε άλλες περιοχές εκτός της Βόρειας Αμερικής. Αυτή η διάκριση αναδεικνύει μια περιφερειακή προτίμηση στην αγγλική γλώσσα.
Ιστορικό πλαίσιο της ονοματοδοσίας
Το στοιχείο ονομάστηκε αρχικά “αλουμίνιο” από τον Sir Humphry Davy και αργότερα άλλαξε σε “αλουμίνιο”. Ωστόσο, ήταν Βρετανοί επιστήμονες που το άλλαξαν σε “αλουμίνιο” για να ευθυγραμμιστεί με άλλα στοιχεία όπως το νάτριο και το μαγνήσιο που είχε ονομάσει ο Davy. Αυτό οδήγησε σε απόκλιση στην αποδεκτή ονοματολογία σε διάφορες περιοχές.
Υιοθέτηση από τις επιστημονικές κοινότητες
Το 1925, η Αμερικανική Χημική Εταιρεία υιοθέτησε επίσημα τον όρο “αλουμίνιο”. Αντίθετα, το 1990, η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) ενέκρινε το “αλουμίνιο” ως διεθνές πρότυπο. Αυτό αντικατοπτρίζει διαφορετικές θεσμικές προτιμήσεις που έχουν παγιώσει περαιτέρω τις περιφερειακές διαφοροποιήσεις στην ορθογραφία του όρου.
Γλωσσική συνέπεια
Η ορθογραφία “αλουμίνιο” είναι πιο συνεπής με την πλειοψηφία των άλλων στοιχειακών ονομάτων που τελειώνουν σε “-ισμός”, όπως το ήλιο, το λίθιο και το μαγνήσιο. Αυτή η συνέπεια προτιμάται στην επιστημονική γραφή και τις δημοσιεύσεις, ακόμη και σε περιοχές όπου το “αλουμίνιο” χρησιμοποιείται συνήθως.
Ποιος όρος να χρησιμοποιηθεί: Αλουμίνιο ή Αλουμίνιο;
Το ερώτημα για το αν θα χρησιμοποιήσετε το “αλουμίνιο” ή το “αλουμίνιο” εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την τοποθεσία σας. Στη Βόρεια Αμερική, ο όρος “αλουμίνιο” είναι ο συνήθης όρος, ο οποίος αντικατοπτρίζει τη χρήση που έχει καθιερωθεί από την Αμερικανική Χημική Εταιρεία (ACS). Σε πολλές άλλες αγγλόφωνες χώρες, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, το “aluminium” είναι η προτιμώμενη ορθογραφία. Αυτό γίνεται σύμφωνα με τους κανόνες της Διεθνούς Ένωσης Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC).
Ορθογραφία και επιστημονικά πρότυπα
Ενώ τόσο το “αλουμίνιο” όσο και το “αλουμίνιο” είναι αναγνωρισμένα και σωστά, η IUPAC περιλαμβάνει και τις δύο ορθογραφίες στον περιοδικό της πίνακα, τονίζοντας την εναλλαξιμότητά τους. Ωστόσο, η επιλογή μεταξύ αυτών των ορθογραφιών μπορεί να αντικατοπτρίζει την προσκόλληση κάποιου στις συμβάσεις της αμερικανικής ή της βρετανικής αγγλικής γλώσσας.
Πολιτιστικές και γλωσσικές προτιμήσεις
Τελικά, η επιλογή μεταξύ του “αλουμινίου” και του “αλουμινίου” μπορεί να καταλήξει σε προσωπικές ή περιφερειακές γλωσσικές προτιμήσεις. Αυτή η ευελιξία στην ονοματολογία επιτρέπει παραλλαγές με βάση το τι ακούγεται πιο κατάλληλο ή οικείο στον χρήστη, μια ελευθερία που έχει ιστορικές ρίζες στην ονομασία του στοιχείου.
Συμπέρασμα
Η ιστορία της εξέλιξης του αλουμινίου αντικατοπτρίζει τον περίπλοκο χορό μεταξύ της επιστημονικής ανακάλυψης και της γλωσσικής παράδοσης. Είτε προτιμάτε το “αλουμίνιο” είτε το “αλουμίνιο”, η ιστορία πίσω από αυτό το ελαφρύ μέταλλο είναι τόσο πολυεπίπεδη όσο και οι εφαρμογές του στην τεχνολογία και τη βιομηχανία.
